Dlaczego LUTREOLA?
Szczególnie duże nadzieje wiąże się z wykorzystaniem genetyki konserwatorskiej dla zachowania i przywrócenia naturze gatunków krytycznie zagrożonych wymarciem. Bardzo dobrym tego przykładem jest norka europejska (Mustela lutreola L., 1761). Ten występujący niegdyś w całej Polsce gatunek stanowi doskonałą, choć niechlubną ilustrację sentencji S. Jachowicza – Cudze chwalicie, swego nie znacie […] – nie dość bowiem, że bardzo mała jest wśród społeczeństwa wiedza o tym gatunku, to świadomość tego, że występował on niegdyś w Polsce, a obecnie znajduje się w alarmująco niebezpiecznej sytuacji jest bardziej niż znikoma. Nie dziwi więc fakt, że krytyczny stan zachowania norki europejskiej budzi dziś mniejsze emocje, niż sytuacja tak egzotycznych gatunków jak panda wielka (Ailuropoda melanoleuca David, 1869), czy gepard (Acinonyx jubatus Schreb., 1775). Tymczasem norka europejska wymieniona została w Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk (Załącznik II), Dyrektywie 92/43/EWG w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Załącznik II i IV; gatunek priorytetowy), Czerwonej Liście IUCN (EN), Polskiej Czerwonej Liście (EX), Polskiej Czerwonej Księdze (EXP) oraz Karpackiej Liście Gatunków Zagrożonych (CR).
LUTREOLA nawiązuje zatem do epitetu gatunkowego binominalnej nazwy systematycznej norki europejskiej, gatunku, którego skuteczna ochrona jest ściśle uzależniona od aplikacji osiągnięć genetyki konserwatorskiej. Dotyczy to zarówno ustalenia populacji właściwych do stworzenia bazy odtworzeniowej gatunku, planowania programów reintrodukcji, wyjaśniania niejasności systematycznych, określenia genetycznego zróżnicowania wewnątrzgatunkowego, zdefiniowania wskaźników oceny zmienności genetycznej populacji, doskonalenia nieinwazyjnych metod poboru materiału genetycznego, a także badania stopnia hybrydyzacji z tchórzem zwyczajnym (Mustela putorius L., 1758).
Istotnym kryterium wybory nazwy Towarzystwa była chęć zwrócenia uwagi i zaintere-sowania, zarówno środowiska naukowego genetyków konserwatorów, ale również środowiska zawodowego konserwatorów przyrody, jak też ogółu społeczeństwa palącym problemem wymierania norki europejskiej, a tym samym realizacja misji Towarzystwa już na poziomie zetknięcia z jego nazwą i logo.
Należy zaznaczyć, że przedmiotem zainteresowania Towarzystwa nie są tylko gatunki zagrożone wyginięciem i wymierające. Istotą podejmowanych działań jest ochrona różnorodności biotycznej (puli genowych), obejmująca również działania wyprzedzające i prewencyjne, zabezpieczające gatunki lub populacje przed znalezieniem się w stanie zagrożenia ekstynkcją, zgodnie z zasadą morbum evitare quam curare facilius est.
Wspomniane działania odnoszą się w równej mierze do przedstawicieli wszystkich supergrup eukariontów, tj. Opisthokonta Cavalier-Smith, 1987, Amoebozoa Lühe, 1913, Excavata Cavalier-Smith, 2002, Sar Cavalier-Smith, 2002 oraz Archaeplastida Adl et al., 2005, a w ujęciu tradycyjnym – czterech królestw jądrowców, czyli roślin (Plantae Copeland, 1956), grzybów (Fungi Moore, 1980), zwierząt (Animalia L., 1758) i przedstawicieli królestwa Protista Haeckel, 1866.
